Amina Belôrf

BE, 1990

(c) Siege Dehing

Amina Belôrf schrijft proza en poëzie. Ze debuteerde in 2020 met haar bundel Zonder het licht te breken (EPO). Daarnaast stond ze op het podium met de voorstelling Atlas-Antwerpen (retour). Daarin stelt Belorf zichzelf aan de hand van de levenswandel van haar vader vragen over haar plaats in de wereld. Na vele omzwervingen kwam hij in de jaren ’70 als gastarbeider naar ons land, waar hij eerst aan de slag ging als mijnwerker in Beringen. Amina gaat op zoek naar het verleden en de toekomst van haar twee werelden, België en Marokko.

Het nieuwe gedicht dat Amina Belôrf creëerde, werd geïnspireerd door het kunstwerk van Tomas Bachot en Roland Deketelaere.