Catharina van Eetvelde

Notities bij een gesprek met Benedicte Goesaert en Chantal Pattyn:

“Voor wiggen in het weten, en voor het weerloos, blijven. De uitnodiging kwam tijdens de eerste afsluiting. We zouden binnen blijven, in de kamer waar we ons bevonden, in het huis, in de stad, in het land waar we verbleven. Soms springen de stenen, diep onder de grond waarop we leven, naar een andere structuur. Verhit en onder druk springen ze naar een nieuwe vorm, met een beetje minder materie. Wat achter blijft wil weg maar kan dat moeilijk, wordt heel warm, verwarmt wat kan smelten rondom zich: er wordt verschoven. Doorgegeven. Wat in mij leeft leefde ook al zonder mij, zoals misschien een heel klein beetje zwaar water, deuterium, geboren met de wereld mee en ouder dan de zon. Miljoenen jaren mensen vormen, weten doorheen cellen: verbonden. Miljoenen jaren kunstenaren, zo ook geef ik door wat blijft en rust vindt in gebaren. Wat trilt en opent, wat kan samen zijn. De kamer vol pistacchio framboise was waar mensen leefden, een plek van sporen van dit mensen maken, zo ook maak ik voor deze kamer. Voor wie in de kamer weet, herkent dat wat ik bezing niet van mij is. Maar samen met miljoenen jaren doorgegeven cellen ons vergezelt, wij die neigen naar waar woord en hersens last doorgeven, en zonder tijd verblijven. woo: Als lijnen die zich rondom elkaar bewegen zing ik met regen te midden van de kamer samen met Claron McFadden: woo, op 3 en 4 juli.”