Danielle van Vree

Legacy (2022)

Tijdens de gesprekken die kunstenares Danielle van Vree voerde met inwoners van Watou, werd haar duidelijk dat de dorpsbewoners een sterke behoefte hadden aan sporen van kunstwerken die achterblijven na het kunstenfestival. Maar als er zo weinig concrete sporen in het dorp zijn achtergebleven, wat blijft dan hangen in het geheugen? En wat is de waarde van deze herinneringen als de tand des tijds elk zichtbaar spoor in het straatbeeld van het dorp heeft weggeveegd?

‘Legacy’ is een film over beelden en woorden die bleven plakken in het geheugen van Watou. Van Vree nam in aanloop van het festival interviews af van verschillende dorpsbewoners. Ze vroeg hen om herinneringen op te halen aan werken en teksten uit vroegere edities. Deze audiofragmenten monteerde ze vervolgens over beeldfragmenten die ze in het afgelopen half jaar samen met cameraman Victor Horstink filmde in Watou. We zien niet de gezellige festivaldrukte, maar scènes van stille landschappen, schuren, binnenruimtes en het uitgestorven straatbeeld. Het zijn locaties waar kunst of poëzie te zien of te horen was. Dit krachtige tijdsdocument toont treffend hoe onverbiddelijk de tijd te werk gaat in de zichtbare wereld.

De kunstenares wil niet enkel de nadruk leggen op wat weg is. Ze wil zelf ook iets concreets nalaten aan Watou en op haar beurt herinnerd worden nadien. In het Brennepark zaaide ze samen met leerlingen van de basisschool van Watou met zomergerst het woord ‘Legacy’ in de vruchtbare aarde. Eenmaal geoogst, zal ook deze ingreep aan het dorp verdwijnen, maar niet zonder eerst gedurende een bepaalde periode een afdruk achter te laten op de grond. De film begint met het lege veld in het Brennepark, het groeiproces van het graan en eindigt met het oogsten van het gewas.

Het gewas zal de donkere bodem fundamenteel wijzigen en de Watounaar voeden vooraleer elk spoor ernaartoe gaandeweg vervaagt. Een erg accurate metafoor voor de wijze waarop vroegere edities van Watou hun stempel achterlieten op de lokale inwoners én op de straten en gebouwen van dit anders zo stille grensdorp. ‘Legacy’ toont aan dat wat overgeleverd wordt ook blijft overleven als herinnering.

Gedicht: Els Moors – Where I live and what I lived for (2022)

1969, NL

Danielle van Vree beweegt zich met haar beeldtaal tussen allerlei kunstdisciplines in. De dialoog met de kijker staat daarbij centraal. Haar werk onderzoekt de ‘relatie tot de ander’, en legt feilloos de mogelijkheden en beperkingen bloot binnen deze connectie.

Het werk van deze kunstenaar inspireerde Els Moors tot het schrijven van een nieuw gedicht.