Henry Hudson

1982, Bath UK
woont en werkt in Londen

Hudsons werk onderzoekt de hedendaagse cultuur, hekelt de absurditeit van het moderne leven, en focust daarbij vaak op sociale stereotypen en aspecten van de kunstwereld. In zijn praktijk verkent hij verschillende technieken en materialen, waaronder keramiek, plasticine, stucwerk marmer, olieverf, was, zand en textiel. Hij gebruikt ook digitale media, waaronder iPads, scanners en UV- en 3D-printers.

— Sloth ^{2022 l wandtapijt geproduceerd in Vlaanderen}

 ^{Locatie: Kasteel De Lovie}

‘Sloth’ maakt deel uit van een reeks dramatische wandtapijten die een dystopische visie op de toekomst uitbeelden. Geïnspireerd door de zeven hoofdzonden van het christendom, hebben zij het in plaats daarvan over de ‘Seven Deadly Apps’ (zeven dodelijke apps) die momenteel de internetcultuur domineren. ‘Sloth’ (traagheid) gaat over Netflix.

Hudson maakt eerst zeer gedetailleerde aquarellen en laat die dan ‘transformeren’ tot geweven wandtapijten. Dit werk toont de traagheid die bezit genomen heeft van een 
zwaarlijvige incel-man, opgesloten in een glazen bol die op een giftige oceaan drijft. Hij komt nooit uit zijn stoel, is omringd door computerschermen, rookt wiet en slikt Xanax. Door gebrek aan zon heeft zijn huid een ongezonde kleur. Hij heeft een bloedtransfusie en een stomazak nodig, terwijl drones komen aanvliegen met zijn medicijnen. Afval van junkfood ligt overal om hem heen. Hij volgt social influencers en speelt de hele dag online videogames met zijn zogenaamde ‘vrienden’.