Koen Vanmechelen

— The Narrative ^{2019 | marmeren sculptuur, taxidermie, ring}

De sculptuur ‘The Narrative’ verwijst naar Koen Vanmechelens iconische ‘Cosmopolitan Chicken Project’. Het werk toont een hofnar in gesprek met een kip. De kip dient als metafoor voor de mens, een soort die grenzen doorbreekt en inzet op diversiteit. Terwijl de nar, omwille van zijn andersheid, met graagte verwelkomd werd door alle belangrijke instanties ter wereld. Hij vermaakte de koningen en koninginnen aan het hof en is ook welkom in Gods huis. De nar en de kip kijken elkaar in de ogen, omhelzen elkaar en erkennen elkaars diversiteit.

In de kerk creëert Vanmechelen een tableau vivant, een dialoog met de bestaande sculptuur van een lijdende Jezus. De haan aan Jezus’ voeten vertegenwoordigt de ontkenning van Christus’ goddelijkheid. Het tableau verduidelijkt de essentie van de mensheid, haar mogelijkheden en mislukkingen, zeg maar de ‘condition humaine’. Het houdt ook verband met het tafereel aan de andere kant: het schilderij van Ilke Cop, dat vrouwen afbeeldt die een essentiële rol spelen in Watou en dat hen ook toont als onderdeel van het geestelijke leven.

Hier wordt niet zozeer geappelleerd aan de onderdanige rol van de mens, die enkel te luisteren heeft naar het goddelijke. Het is vooral een uitnodiging om actief deel te nemen aan de inspiratie en mee de inspiratie te bepalen. Vanmechelen presenteert een nieuw narratief over wat het betekent mens te zijn.

De kip is een natuurlijke dood gestorven.

— T-Rex ^{2019 | bronzen sculptuur}

Koen Vanmechelens gigantische sculptuur van een kippenklauw ontleent haar titel aan het feit dat kippen afstammen van een familie van dinosaurussen waar ook de majestueuze Tyrannosaurus Rex toe behoorde. Het werk wordt getoond samen met de bevreemdende film van Nicol Vizioli. In het desolate landschap van IJsland baant een verdwaalde kalkoen zich een weg. In deze context lijkt de kippenklauw op een archeologische vondst die een oer-verleden oproept, terwijl het DNA van de uitgestorven T-Rex intussen is geëvolueerd tot de kip.

De keuze voor het gedicht van Gerrit Komrij is niet toevallig. ‘Er is geen vrijheid in de zandwoestijn’ was in 2000 ook al te lezen bij het werk van de kunstenaar. Curator Jan Hoet nodigde in dat jaar Vanmechelen uit om zijn gloednieuwe Cosmopolitan Chicken Project te presen-teren in Watou. Gwy Mandelinck koos toen voor dit gedicht dat oproept tot meer openheid. Ook vandaag past het perfect bij deze desolate scène.