Ilke Cop

Bio

Ilke Cop (Brussel, °1988) is opgeleid als kunsthistoricus en heeft een achtergrond in mode als bezieler van het gelijknamig duurzaam merk (ILKECOP). Ze is lid van het nieuwe makerscollectief voor womxn, Hyster-x. De afgelopen jaren ontwikkelde ze een opvallende en diverse kunstpraktijk.

Recente solotentoonstellingen zijn onder meer: Once in a Blue Shroom (2024) in CC Deschakel & Bepart, Waregem (BE), Hardcore/Softspore (2024) & Prolific (2022) in Tatjana Pieters, Gent (BE), Key Figures: Dialogues of the New Figurative (2022), Kortrijk (BE), Folded Whites (2022) Barak Lili M in Pilar, Brussel (BE), State of Things (2021) in KL8, Brussel (BE).

Ilke Cop leverde onlangs een interessante bijdrage aan de Biënnale van de Schilderkunst (2024) in Museum Mudel, Deinze (BE), The Crystal Ship Festival (2024), Oostende (BE), Sint-Denijs-Stad (2023), Sint-Denijs (BE), Search Party (2023) gecureerd door Ben Edmunds bij Galerie Tatjana Pieters, Gent (BE), Kunstenfestival Watou (2022), Poperinge (BE), PASS (2021) gecureerd door Jan Hoet Jr. & Kris Martin in de kerk van Wannegem (BE). In 2024 ontving ze de Gaverprijs, een tweejaarlijkse prijs voor schilderkunst in België. In het voorjaar van 2025 zal ze voor het eerst exposeren bij de in New York gevestigde galerie Jane Lombard op Independent NY 2025.

Haar werk maakt deel uit van privécollecties in Europa en de VS.

Kunstwerk

“Oersoep”

olieverf op doek, 40 x 40 cm, 2025 / courtesy of the artist & Tatjana Pieters Gallery

Woorden als inspiratie

De kunstenaar vond inspiratie in de roman ‘Oersoep’ van Bregje Hofstede. Het werk is gebaseerd op het eerste hoofdstuk waarin Bregje op een geweldig mooie manier haar bevalling beschrijft.

…

dat gevoel rond je middel op je flanken en op je rug te desintegreren en van je eigen steeltjes te breken als een tot donkere gelei verworden vrucht

een overrijpe vrucht, ja, die klodderig en klevend naar buiten drupt, een pruim te lang vergeten in het voorzakje van je tas en dat het sap door de plooien naar buiten komt. Maar dit dus, dit gevoel van lichtheid en ruimte dat zich uit mijn rug tevoorschijn vouwt, dit trekt zich er niets van aan en wordt er niet door gehinderd dat ik steeds opnieuw word stukgeknepen door mijn eigen lijf

nee, dit stroomt en ribbelt,

onbelemmerd, jubelend, jubelend.

Uit: Oersoep, Bregje Hofstede – Das Mag, Amsterdam, 2023 – p 20.