Shirley Villavicenzio Pizango
Bio
Shirley Villavicencio Pizango (Lima, °1988) nam in 2017 deel aan de Paradise Air Residency in Matsudo, Japan. Opgegroeid in Lima en Santiago de Borja, een klein dorp in het Peruaanse Amazonegebied, verhuisde Shirley Villavicencio Pizango op haar achttiende naar Gent, België. Veertien jaar later weerspiegelt haar werk de verzoening van deze twee verschillende culturen. Ze vangt het dagelijkse leven in Gent en verweeft dit met haar Peruaanse roots. Ze schildert intieme portretten van familie, vrienden en vreemden — vaak gebaseerd op herinneringen aan haar jeugd en verhalen uit het Amazonegebied.
Deze “vreemden” ontstaan vaak uit een synthese van levendige Peruaanse verhalen die haar familie vertelde en haar eigen herinneringen aan het Amazonegebied. Tijdens haar bezoeken aan Peru legt ze momenten vast met analoge fotografie, die later als inspiratiebron voor haar schilderijen dienen. Toch zijn haar portretten nooit directe reproducties; het zijn persoonlijke interpretaties die deze figuren in haar eigen artistieke universum plaatsen.
Haar onderwerpen worden vaak afgebeeld tegen achtergronden vol symboliek: weelderige Amazonische flora, verfijnde textielpatronen, keramiek en geometrische vormen die doen denken aan de Inca-cultuur. Tegelijkertijd put Shirley inspiratie uit de Europese kunstcanon, in het bijzonder uit kunstenaars als Henri Matisse en Pablo Picasso. Zoals Matisse gebruikt ze krachtige kleuren om emoties uit te drukken, zonder zich te houden aan naturalistische tonen. Picasso’s invloed is te zien in haar loslaten van het conventionele perspectief: haar figuren ogen soms vlak en de ruimtelijke relaties zijn vaak dubbelzinnig, bewust afstand nemend van realisme.
Haar snelle, expressieve stijl wijkt af van traditionele portretkunst en geeft haar werk energie en een gevoel van directheid. Lagen van warme, verzadigde kleuren roepen zowel de schittering van haar Amazonische afkomst op als de invloed van de Europese avant-garde. De combinatie van felle kleuren met de emotionele diepte van haar figuren behandelt thema’s als nostalgie, herinnering en melancholie. Zo reflecteert haar werk ook op bredere maatschappelijke thema’s, zoals ras, gender en de ervaring van niet-witte personen in een westerse context.
Haar werk maakt deel uit van de collectie van de Vlaamse Gemeenschap. Shirley Villavicencio Pizango wordt vertegenwoordigd door Gallery Sofie Van de Velde, Antwerpen (BE) en Ginsberg Gallery, Lima (PE).
Kunstwerk
“When the water no longer held me”
acryl op canvas, 21,5 x 25 cm, 2025 / courtesy of the artist & Gallery Sofie Van de Velde
Gedicht als inspiratie
De kunstenaar vond inspiratie in het gedicht ‘Tristitia’ van Abraham Valdelomar.
Tristitia
Mi infancia, que fue dulce, serena, triste y sola, se deslizó en la paz de una aldea lejana, entre el manso rumor con que muere una ola y el tañer doloroso de una vieja campana.
Dábame el mar la nota de su melancolía; el cielo, la serena quietud de su belleza; los besos de mi madre, una dulce alegría, y la muerte del sol, una vaga tristeza.
En la mañana azul, al despertar, sentía el canto de las olas como una melodía y luego el soplo denso, perfumado, del mar, y lo que él me dijera, aún en mi alma persiste; mi padre era callado y mi madre era triste y la alegría nadie me la supo enseñar.
– Abraham Valdelomar (1888-1919)
Tristitia
Mijn kindertijd, die teder was, vredig, treurig en eenzaam, gleed voorbij in de rust van een afgelegen dorp, tussen het zachte geruis waarmee een golf uitsterft en het pijnlijke gelui van een oude klok.
De zee gaf me de toon van haar weemoed; de lucht de vredige kalmte van zijn schoonheid; de zoenen van mijn moeder een milde vreugde, en de dood van de zon een vaag verdriet.
In de blauwe ochtend, bij het ontwaken, voelde ik de zang van de golven als een melodie en daarna de dichte, geurige zucht van de zee, en wat zij me vertelde, overleeft in mijn ziel; mijn vader was zwijgzaam en mijn moeder was verdrietig en niemand wist me vreugde aan te leren.
– Abraham Valdelomar (1888-1919)
Vertaling Katelijne De Vuyst